Η κάθε μέρα της εβδομάδας ξεκινά με μουσικές και στίχους στα αυτιά μου περιορίζοντας την ηχορύπανση στους δρόμους, στο μετρό, στα λεωφορεία που κινούμαι. Παράλληλα όμως σχεδόν αποκλείουν την επικοινωνία μου με τους γύρω. Έχει τύχει αρκετές φορές να μου μιλούν φίλοι και γνωστοί, να κορνάρουν κι εγώ να μην αντιδρώ. Θα μπορούσε να με παρεξηγήσει κάποιος ότι με φώναξε ή με είδε και δεν του μίλησα, (έχει γίνει κι αυτό). Τελευταία έχω καταλάβει πως εκτός από την ακοή μου , περιορίζεται και η όραση.
Πράγματι, άλλη μία αίσθηση έχει αρχίσει να με προδίδει. Δεν βλέπω καλά στον υπολογιστή, τα μάτια μου κουράζονται πολύ εύκολα. Δεν βλέπω όμως και κοντά και μακριά. Σίγουρα έχω μυωπία, αλλά και πρεσβυωπία; Αναγνωρίζοντας τα συμπτώματα, δρομολογώ επίσκεψη σε οφθαλίατρο για την αντιμετώπιση αυτής της καθημερινής πλέον ενόχλησης.
Όταν έχεις ένα πρόβλημα πάσης φύσεως, πρέπει πρώτα να το αναγνωρίζεις, μετά να είσαι ακριβής με ό,τι σου συμβαίνει, και στο τέλος να το αντιμετωπίσεις. Στα προβλήματα των άλλων, κυρίως τα προσωπικά, διαθέτουμε μια ανερμήνευτη οξυδέρκεια για την επίλυση τους ή τουλάχιστον τα αντιλαμβανόμαστε καλύτερα. Στα δικά μας, υπερισχύει μια διασαλευμένη αυτοεικόνα, ένα μπλεγμένο κουβάρι με τα γεγονότα και τις επιθυμίες μας. Διάγνωση: συναισθηματική πρεσβυωπία. Σε ένα βαθμό, όλοι μας πάσχουμε. Κάνουμε τους συμβουλάτορες στους γύρω μας, και στα δικά μας, τα κοντινά, δεν αναγνωρίζουμε τα προφανή. Αδυνατούμε να παραδεχτούμε τα μειονεκτήματα μας, την ίδια στιγμή που τα εντοπίζουμε και τα υπογραμμίζουμε στους γύρω μας. Μήπως να κλείσουμε ραντεβού με τους αντικατοπτρισμούς μας; Συνήθως κοιτάμε, αλλά δε βλέπουμε.
Ανυπόμονοι, όπως ορμάμε απερίσκεπτα για να πραγματοποιήσουμε τις επιθυμίες μας, τα όνειρα μας, αντίστοιχα τρέχουμε να γλιτώσουμε από τον πόνο που απαιτείται, προκειμένου να λύσουμε κάποιο πρόβλημα που έχουμε και να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει. Τα προβλήματα των άλλων αποτελούν απλές μαθηματικές πράξεις του δημοτικού, ενώ τα δικά μας προβλήματα τα
αντιμετωπίζουμε σα συναρτήσεις και ολοκληρώματα.
Ας ανοίξουμε τα μάτια, να δούμε αυτά που προσπερνάνε. Ο άυπνος κι αλάνθαστος οφθαλμός που είναι σε ετοιμότητα για τους γύρω μας, ας δώσει την πραγματική διάσταση σε ό,τι μας απασχολεί. Την ενάργεια της σκέψης που διοχετεύουμε για τα προβλήματα των άλλων, να την καλλιεργήσουμε και στη δική μας ζωή. Διαφορετικά, γυαλιά οράσεως... ή ηλίου, για τις ακτίνες των προβλημάτων που μερικές φορές μας τυφλώνουν. Κι όμως μπορούμε να αξιοποιήσουμε το φως τους... Όσα μας συμβαίνουν είναι για το καλό μας. Ακόμα κι αυτά που μας κάνουν και σαστίζουμε, μας πονούν ή μας πληγώνουν. Ιδίως μ’ αυτά, μπορούμε να βγάλουμε ολόκληρο σχολείο.
Πράγματι, άλλη μία αίσθηση έχει αρχίσει να με προδίδει. Δεν βλέπω καλά στον υπολογιστή, τα μάτια μου κουράζονται πολύ εύκολα. Δεν βλέπω όμως και κοντά και μακριά. Σίγουρα έχω μυωπία, αλλά και πρεσβυωπία; Αναγνωρίζοντας τα συμπτώματα, δρομολογώ επίσκεψη σε οφθαλίατρο για την αντιμετώπιση αυτής της καθημερινής πλέον ενόχλησης.
Όταν έχεις ένα πρόβλημα πάσης φύσεως, πρέπει πρώτα να το αναγνωρίζεις, μετά να είσαι ακριβής με ό,τι σου συμβαίνει, και στο τέλος να το αντιμετωπίσεις. Στα προβλήματα των άλλων, κυρίως τα προσωπικά, διαθέτουμε μια ανερμήνευτη οξυδέρκεια για την επίλυση τους ή τουλάχιστον τα αντιλαμβανόμαστε καλύτερα. Στα δικά μας, υπερισχύει μια διασαλευμένη αυτοεικόνα, ένα μπλεγμένο κουβάρι με τα γεγονότα και τις επιθυμίες μας. Διάγνωση: συναισθηματική πρεσβυωπία. Σε ένα βαθμό, όλοι μας πάσχουμε. Κάνουμε τους συμβουλάτορες στους γύρω μας, και στα δικά μας, τα κοντινά, δεν αναγνωρίζουμε τα προφανή. Αδυνατούμε να παραδεχτούμε τα μειονεκτήματα μας, την ίδια στιγμή που τα εντοπίζουμε και τα υπογραμμίζουμε στους γύρω μας. Μήπως να κλείσουμε ραντεβού με τους αντικατοπτρισμούς μας; Συνήθως κοιτάμε, αλλά δε βλέπουμε.
Ανυπόμονοι, όπως ορμάμε απερίσκεπτα για να πραγματοποιήσουμε τις επιθυμίες μας, τα όνειρα μας, αντίστοιχα τρέχουμε να γλιτώσουμε από τον πόνο που απαιτείται, προκειμένου να λύσουμε κάποιο πρόβλημα που έχουμε και να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει. Τα προβλήματα των άλλων αποτελούν απλές μαθηματικές πράξεις του δημοτικού, ενώ τα δικά μας προβλήματα τα
αντιμετωπίζουμε σα συναρτήσεις και ολοκληρώματα.Ας ανοίξουμε τα μάτια, να δούμε αυτά που προσπερνάνε. Ο άυπνος κι αλάνθαστος οφθαλμός που είναι σε ετοιμότητα για τους γύρω μας, ας δώσει την πραγματική διάσταση σε ό,τι μας απασχολεί. Την ενάργεια της σκέψης που διοχετεύουμε για τα προβλήματα των άλλων, να την καλλιεργήσουμε και στη δική μας ζωή. Διαφορετικά, γυαλιά οράσεως... ή ηλίου, για τις ακτίνες των προβλημάτων που μερικές φορές μας τυφλώνουν. Κι όμως μπορούμε να αξιοποιήσουμε το φως τους... Όσα μας συμβαίνουν είναι για το καλό μας. Ακόμα κι αυτά που μας κάνουν και σαστίζουμε, μας πονούν ή μας πληγώνουν. Ιδίως μ’ αυτά, μπορούμε να βγάλουμε ολόκληρο σχολείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου