Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012
Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012
Live, love, laugh...
Σκέφτηκα φέτος να πάω να πάρω ένα ημερολογίο για το 2012 παρόλο που κάθε χρόνο κάποιος θα μου δωρίσει κι ένα. Υπήρχαν πολλά και διαφορετικά, επαγγελματικά κι αυστηρά, με στιχάκια, ρητά, συνταγές, ανέκδοτα, έργα τέχνης, ζώδια, υποσχέσεις για τα μελλούμενα, με γιορτές και κάποια απλά με τις ημερομηνίες και κενές σελίδες για να συμπληρωθούν στα πλαίσια του νέου έτους. Συνήθως επιλέγω το τελευταίο χωρίς να το χρησιμοποιώ σε καθημερινή βάση.
Κι οι πρώτες σελίδες είναι συνήθως γεμάτες από υποσχέσεις για τη νέα χρονιά. Όπως: «Από αύριο ξεκινάω δίαιτα και γυμναστήριο», «Τέλος τα περιττά έξοδα», «Αλλάζω καριέρα, αλλάζω ζωή», κι άλλα τέτοια μεγαλόπνοα σχέδια που ξεθωριάζουν στο τέλος Ιανουαρίου. Κι αυτό πολύ απλά γιατί οι σπιτικοί κουραμπιέδες είναι πολύ νόστιμοι, όπως και οι σοκολατένιοι πειρασμοί του Παρλιάρου για να αντισταθώ, πού να τρέχω μες το κρύο στο γυμναστήριο, οι καιροί είναι δύσκολοι για πειραματισμούς στη δουλειά και διάφορα πράγματα που βλέπω, μου φωνάζουν «Αγόρασε με, αγόρασέ με...» Έτσι καταλήγει το ημερολόγιο πάνω στο γραφείο και χρησιμοποιείται κυριώς για υπενθύμιση εορτών,
γενεθλιών και οικονομικών υποχρεώσεων....
Ημερολόγια, τα λόγια που μπορούν να είναι ήμερα. Σίγουρα δεν είναι τα λόγια της μέρας, μέσα στη δίνη της οποίας σχεδόν όλα φεύγουν χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Για το 2012 λοιπόν τρεις ευχές : Να ζούμε, να αγαπάμε και να γελάμε.... από καρδιάς. Ευχές γραμμένες σε χριστουγεννιάτικη κάρτα όπως παλιά. Κι όπως γυρνάει ο δείκτης του ρολογιού και δείχνει 12 και αλλάζει η μέρα, έτσι να αλλάξουν όλα προς το καλύτερο και να φέρουν ό,τι επιθυμούμε. Και ό,τι δεν περιμένουμε: μια έκπληξη, κάτι που θα συμβεί ξαφνικά, όπως το ορμητικό άνοιγμα μιας σαμπάνιας εκεί που δεν το περιμένουμε ή όταν απογοητεύομαστε. Και το «ξαφνικό» θα μετατραπεί σε «αξέχαστο».
Για τους απαισιόδοξους, τους πιο μελαγχολικούς, τους μονότατους ή εκείνους που επηρεάζονται πολύ περισσότερο απ’ όσο πρέπει από την κατάσταση που επικρατεί γύρω μας, αλλά κυρίως με αυτά που συμβαίνουν μέσα μας, μπορούν να ακολουθήσουν τον στίχο – προτροπή της Λίνας Νικολακοπούλου:
«Θα πάω στον καθρέφτη, το φρύδι θα σηκώσω
Στο γόητρο που πέφτει μια γραμμή θα διορθώσω».
Για τη νέα χρονιά αφιερωμένο το παρακάτω πολυαγαπημένο τραγούδι -ύμνος της αισιοδοξίας για να έχει όνειρα να κάνει ο ενικός....
Κι οι πρώτες σελίδες είναι συνήθως γεμάτες από υποσχέσεις για τη νέα χρονιά. Όπως: «Από αύριο ξεκινάω δίαιτα και γυμναστήριο», «Τέλος τα περιττά έξοδα», «Αλλάζω καριέρα, αλλάζω ζωή», κι άλλα τέτοια μεγαλόπνοα σχέδια που ξεθωριάζουν στο τέλος Ιανουαρίου. Κι αυτό πολύ απλά γιατί οι σπιτικοί κουραμπιέδες είναι πολύ νόστιμοι, όπως και οι σοκολατένιοι πειρασμοί του Παρλιάρου για να αντισταθώ, πού να τρέχω μες το κρύο στο γυμναστήριο, οι καιροί είναι δύσκολοι για πειραματισμούς στη δουλειά και διάφορα πράγματα που βλέπω, μου φωνάζουν «Αγόρασε με, αγόρασέ με...» Έτσι καταλήγει το ημερολόγιο πάνω στο γραφείο και χρησιμοποιείται κυριώς για υπενθύμιση εορτών,
γενεθλιών και οικονομικών υποχρεώσεων....Ημερολόγια, τα λόγια που μπορούν να είναι ήμερα. Σίγουρα δεν είναι τα λόγια της μέρας, μέσα στη δίνη της οποίας σχεδόν όλα φεύγουν χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Για το 2012 λοιπόν τρεις ευχές : Να ζούμε, να αγαπάμε και να γελάμε.... από καρδιάς. Ευχές γραμμένες σε χριστουγεννιάτικη κάρτα όπως παλιά. Κι όπως γυρνάει ο δείκτης του ρολογιού και δείχνει 12 και αλλάζει η μέρα, έτσι να αλλάξουν όλα προς το καλύτερο και να φέρουν ό,τι επιθυμούμε. Και ό,τι δεν περιμένουμε: μια έκπληξη, κάτι που θα συμβεί ξαφνικά, όπως το ορμητικό άνοιγμα μιας σαμπάνιας εκεί που δεν το περιμένουμε ή όταν απογοητεύομαστε. Και το «ξαφνικό» θα μετατραπεί σε «αξέχαστο».
Για τους απαισιόδοξους, τους πιο μελαγχολικούς, τους μονότατους ή εκείνους που επηρεάζονται πολύ περισσότερο απ’ όσο πρέπει από την κατάσταση που επικρατεί γύρω μας, αλλά κυρίως με αυτά που συμβαίνουν μέσα μας, μπορούν να ακολουθήσουν τον στίχο – προτροπή της Λίνας Νικολακοπούλου:
«Θα πάω στον καθρέφτη, το φρύδι θα σηκώσω
Στο γόητρο που πέφτει μια γραμμή θα διορθώσω».
Για τη νέα χρονιά αφιερωμένο το παρακάτω πολυαγαπημένο τραγούδι -ύμνος της αισιοδοξίας για να έχει όνειρα να κάνει ο ενικός....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)