Κόκκινο

Κυριακή μεσημέρι μετά από οικογενειακό τραπέζι, ξεκινάνε οι πρώτες σκέψεις για την αυριανή πρώτη εργάσιμη της εβδομάδας. Έχοντας ακόμα αρκετές ώρες στη διάθεση μας μέχρι το πρωινό ξύπνημα, πήγαμε θέατρο. Απογευματινή παράσταση, 20:00. Βγαίνοντας από το μετρό συνειδητοποιείς ότι έχουμε θερινή ώρα και χώρα. Η θερμοκρασία ευχάριστη και το φως της μέρας ακόμα μας συντροφεύει. Λίγο τρέξιμο για την σχετική αργοπορία με την οποία, φτάνουμε τελικά στον προορισμό μας.

Θέατρο Δημήτρης Χόρν. Παράσταση "Κόκκινο". Ένα έργο του Τζoν Λόγκαν, βραβευμένο με 6 βραβεία Tony, ανάμεσα στα οποία και το βραβείο καλύτερου έργου για το 2010. Πρωταγωνιστούν ο Σταμάτης Φασουλής και ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος. Η υπόθεση του έργου βασίζεται στην ζωή του μεγάλου ζωγράφου του 20^ου αιώνα και εκφραστή του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, Μάρκ Ρόθκο. Συγκεκριμένα, παρουσιάζεται μια κρίσιμη στιγμή της ζωής του μέσα από τη συνάντηση του ζωγράφου και ενός μαθητή του. Το «Κόκκινο» διαπραγματεύεται τα ακανθώδη ζητήματα των ανθρώπινων σχέσεων και της τέχνης, της αξίας και της εξαγοράς-ξεπουλήματός τους. Σε μια εποχή που όλοι και όλα είναι στο κόκκινο.

Ο Σταμάτης Φασουλής που σκηνοθετεί την παράσταση, παρουσιάζει το πορτρέτο ενός καλλιτέχνη αμφισβητώντας τις στερεοτυπικές αντιλήψεις σε σχέση με τη ζωή των καλλιτεχνών μέσα από τα μάτια του μαθητή. Ο αρχικά φοβισμένος και ήσυχος μαθητής μετά από την αρχική πρώτη κρυολουσία της γνωριμίας με το ζωγράφο, γίνεται χειμαρρώδης και γοητευτικά θρασύς, εκφράζοντας το θάρρος της γνώμης του, την αλήθεια της ανάγκης του για την τέχνη. Ο ρόλος του μαθητή Κεν, αναδεικνύει το ταλέντο και την ποιότητα του Παπασπηλιόπουλου ως ηθοποιού. Εκρηκτικό το ντουέτο των δύο ηθοποιών με εκπληκτική χημεία. Το φόντο ένας κόκκινος πίνακας, με πολλές κωμικές πινελιές που προσδίδουν φως στην δραματική ένταση του έργου που διαρκώς αυξάνεται.

Μία παράσταση που με την μετάφραση της, αναδεικνύει την μαγεία της ελληνικής γλώσσας, που καθημερινά μόνο βανδαλίζεται και κακοποιείται. Για εμένα, το έργο θα μπορούσε να αποτελέσει και ωριαίο μάθημα στην ιστορία της τέχνης. Ζωγραφίζονται ιδέες και όχι αντικείμενα. Για τις λίγες εβδομάδες που απομένουν μέχρι το Πάσχα, όπου ολοκληρώνεται η θεατρική περίοδος, αξίζει να δείτε την παράσταση «Κόκκινο». Δημιουργεί σκέψεις σχετικά με τη μαθητεία της τέχνης και της ζωής. Την αισθητική αξία που μπορούμε να προσθέσουμε στη ζωή. Η ζωή είναι ωραία και αξίζει να τη ζούμε σε όλες τις αποχρώσεις που καθημερινά αντικατοπτρίζονται στον καμβά της.