Τρελοβάπορο

Το ελληνικό επικοινωνιακό πεδίο ζει και λειτουργεί σε μία θάλασσα έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης σε μια δυσανάλογα μικρή αγορά. Η σύνθετη πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης καθημερινά συμπυκνώνεται στο βωμό των εξελίξεων και της κατευθυνόμενης ενημέρωσης. Η κρίση που ζούμε εξελίσσεται και σε μια κρίση του σκέπτεσθαι. Μπροστά στην παγκόσμια επικαιρότητα και το ντόμινο των εξελίξεων που ακολουθούν, υπάρχει επιτακτική ανάγκη για πολυδιάστατη μελέτη και παρουσίαση σε βάθος όλων αυτών που συμβαίνουν από τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους και τους ειδικούς αναλυτές. Όχι αποπροσανατολισμοί. Ο κόσμος ζει στην αβεβαιότητα, το φόβο, την οργή, το θυμό και την απελπισία στην θέαση όλων των θεωριών-απόψεων συνωμοσίας, των πιθανών-απίθανων σεναρίων αλλά και των καθημερινών του προβλημάτων που αγγίζουν πλέον την επιβίωση. Ο μύθος της Ελλάδας αποδομείται από την αδυναμία της να ανταποκριθεί στις ανάγκες για εκπαίδευση, ιατρική περίθαλψη, ασφάλιση, συντάξεις κτλ. Η ελληνική κοινωνία πληγώνεται από την εικόνα αυτή. Στον αντίποδα, η υπερηφάνεια, τα ιδανικά και η συλλογική συνείδηση της επανάστασης του 1821. Την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας, όπως έλεγαν και οι παλαιότεροι. Οι ποιητές των εθνών βλέπουν εκεί που δεν μπορούν ή που δεν θέλουν να δουν οι πολιτικοί και οι πολίτες. Έχοντας τη γνώση του παρελθόντος, τροφοδοτούν το νου του μέλλοντος. Χωρίς να διαστρεβλώνουν τα περασμένα γεγονότα και να εξιδανικεύουν το παρελθόν. Ο μεγάλος ποιητής της Μνήμης, Διονύσιος Σολωμός διασχίζει την πυρίκαυστη ζώνη της Επανάστασης με τον Ύμνο προς την Ελευθερίαν. Μέσα από ορισμένους στίχους η πατρίδα κραυγάζει απελπισμένα, αναζητώντας την αρωγή, την υλική και ηθική συμπαράσταση σε ξένες ηγεσίες και οικονομικά εξουσιάζοντες λαούς. Συνήθως οι πόρτες δύσκολα ανοίγουν στους επαίτες. Από την Επανάσταση μέχρι και σήμερα, πολλές φορές η πατρίδα άπλωσε το χέρι και ζητιάνεψε για βοήθεια και δάνεια. Όντας δέσμια όμως με δυσβάσταχτους όρους, εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και το πλάνο της πτώχευσης άλλοτε να πλησιάζει άλλοτε να απομακρύνεται. Η Ελλάδα πρέπει να αντισταθεί, η Ελλάδα πρέπει να επιμείνει. Για αλλαγή διάθεσης, διάστασης και πλεύσης μπροστά στον τιτανικό που περιγράφεται γλαφυρά, ακολουθεί «το τρελοβάπορο».Είναι μελοποιημένη ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη από τη συλλογή Ο ήλιος ο ηλιάτορας. Για την Ελλάδα το έγραψε. (μου το είχε πει...). Ο Ελύτης βραβεύθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979, «για την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση, με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα τού σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία», σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης για τη βράβευση του. Εδώ ένα απόσπασμα από την παράσταση «Και με φως και με θάνατον ακαταπαύστως», στο Μέγαρο Μουσικής το 1994. Σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς πρέπει να καταφέρουμε πολλά, ανάμεσα σ’ αυτά, ας επινοήσουμε την ελπίδα.