Να ζει κανείς ή να μη ζει ... στην πόλη;

Ιδού η απορία. Βυθισμένοι στη ρουτίνα της καθημερινότητας τρέχουμε και δουλεύουμε. Δουλειά όμως, όχι αστεία. Ωραία λες, δουλεύω μεν αλλά τουλάχιστον οι κόποι μου ανταμείβονται στην αρχή του μήνα. Και λοιπόν; Μας μένει ένα Σαββατοκύριακο κι αυτό κατακερματίζεται από τη συσσωρευμένη κούραση της εβδομάδας και το ξέχειλο κουτί των υποχρεώσεων.

«Οι καιροί γιασεμάκια του άοσμου, απ’ το χάος μου κομμένα» (όπως θα έλεγε η Λίνα Νικολακοπούλου). Άγχος, κίνηση, σκουπίδια, σπασμένα πεζοδρόμια, μέσα μαζικής μεταφοράς σε χειμερία νάρκη. Πέφτουν πέντε σταγόνες βροχής, ξεκινάει η καταιγίδα και η Αθήνα πλημμυρίζει εκνευρισμό και αναμονή στους δρόμους για την δουλειά. Στην επαρχία η βροχή αποτελεί ευλογία για τις καλλιέργειες των ανθρώπων και τους χαροποιεί. Μήπως να πάμε σε άλλες πολιτείες; Σίγουρα υπάρχουν αρνητικά αλλά η ποιότητα ζωής είναι καλύτερη. Σχετικά με ό,τι λείπει από τη ζωή τους, όπως η ποικιλία των αγαθών, οι τρόποι διασκέδασης και η πολιτισμική δραστηριότητα που ενδεχομένως στερούνται, μπορεί να καλυφθεί με ένα διήμερο στην Αθήνα.
Θέατρο, χορός, μουσική, εκθέσεις ζωγραφικής, κινηματογράφος. Ζήτημα να πηγαίνουμε μία φορά στο τόσο. Αφηνόμαστε και εθιζόμαστε μπροστά σε επίπεδες οθόνες και τηλεοράσεις. Στην καλύτερη των περιπτώσεων να βγούμε για καφέ ή ποτό, το οποίο συνήθως πληρώνουμε στην τιμή της οικογενειακής συσκευασίας του κουτιού και του μπουκαλιού αντίστοιχα. Θα ήθελα να είμαι ζωντανή στην πόλη. Να αξιοποιώ τις ευκαιρίες για καλλιτεχνικές αναζητήσεις και συζητήσεις.
Σκεφτόμουν αφού κατάφερα να μπω στο λεωφορείο διασχίζοντας μία λίμνη και ένα ποταμό, να διασκεδάσω το σταμάτα- ξεκίνα της κίνησης και να απαλλαγώ από το άγχος της ενδεχόμενης αργοπορίας μου. Θέλησα να ακούσω τραγούδια σχετικά με βροχή. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, μου εμφάνισε στο i-phone 20 ελληνικά τραγούδια και 7 ξένα. Άκουσα τα πιο αντιπροσωπευτικά και κατέληξα πως στην Αθήνα η διάθεση του μέσου ενήλικα σε μεγάλο ποσοστό είναι: «βρέχει στη φτωχογειτονιά, βρέχει και στην καρδιά μου». Εκτός των τειχών υπάρχει μια πιο αλέγκρα κατάσταση τύπου “it’s raining men”. Και φαντάστηκα λοιπόν, βγαίνοντας από το λεωφορείο προς το μετρό να αρχίσουν όλοι να χορεύουν μέσα στη βροχή όπως στα video-clip. Έτσι μια μουντή και βροχερή μέρα πότισε με χαμόγελο και όρεξη τη διάθεση μου για μια ακόμη μέρα στη δουλειά.